U
naukowych podstaw terapii biorezonansowej BRT leżą najnowsze dokonania z
dziedziny biofizyki, fizyki kwantowej oraz wielowiekowe doświadczenia medycyny
chińskiej.
Badania
biofizyczne ostatnich 20 lat dostarczyły licznych dowodów na istnienie
"biofizykalnej płaszczyzny sterującej", którą można również określać
mianem (stworzonym przez lekarzy-naturalistów): "sił regulacyjnych
właściwych organizmowi". Już w 1922 A. G. Gurwicz (ZSRR) odkrył
"mitogenetyczne promieniowanie" i postulował "regulujące pole
biologiczne". Badania te potwierdził w 1928 D. Gabor (laureat nagrody
Nobla w dziedzinie fizyki w 1971). Prace Gurwicza kontynuował w latach 30-tych
G. Lachowski wskazując, że przy przekazywaniu informacji biologicznych dochodzi
do elektromagnetycznego sprzężenia rezonansowego.
W
latach 60-tych badania nad wpływami biofizykalnymi na żyjące systemy prowadzili
m.in. prof. H. Kuhn, dyrektor Instytutu Chemii Biofizycznej Towarzystwa im.
Maxa Plancka w Getyndze (badania nad ewolucją informacji biologicznej i
samoorganizacją materii), I. Prirogine (laureat nagrody Nobla w dziedzinie
chemii w 1977, twórca termodynamicznej teorii tłumaczącej procesy życiowe,
postulujący istnienie "struktur dyssypatywnych" tj. dynamicznych,
otwartych stanów materii).
Pierwsza,
podsumowująca ówczesne dokonania na tym polu, publikacja pt. Biological Effects
of Magnetic Fields amerykańskiej biochemiczki M.F. Barnothy ukazała się w 1964.
Z kolei w 1970 opublikowano pracę amerykańskiego biofizyka A.S. Presmana pod
tytułem "Electromagnetic Fields and Life" ("Pola
elektromagnetyczne a żywa przyroda"). Prowadzone, przez uczonych
radzieckich, eksperymenty, których celem było zbadanie mechanizmu
przekazywania, odbioru i zapamiętywania informacji biofizykalnych w komórkach i
organach, udowodniły istnienie elektromagnetycznego oddziaływania wewnątrz i
międzykomórkowego ("elektromagnetycznej bioinformacji"). Z inicjatywy
prof. H. Fröhlicha z Uniwersytetu w Liverpoolu, zainspirowanego wynikami tych
badań (odkrycie rezonansu mikrofalowego), podjęto w 1975 w Instytucie Fizyki
Ciała Stałego im. Maxa Plancka w Stuttgarcie badania nad biologicznym
rezonansem mikrofalowym.
Niemiecki
biofizyk prof. F.A. Popp z Międzynarodowego Centrum Technologii Biofizycznej w
Kaiserslautern udowodnił, że przekazywanie informacji wewnątrz i między
komórkami odbywa się poprzez biofotony, tj. pozbawione masy kwanty światła
widzialnego, magazynowane i ponownie emitowane przez DNA. S.S. Sung, kierownik
badań w C.N.R.S (Państwowym Ośrodku Badań Naukowych) w Villejuif we Francji
wykazał, że biokomunikację elektromagnetyczną można śledzić także na poziomie
komórkowym. W 1981 M.Rattemeyer ogłosił, uzyskane wspólnie ze specjalistami w
zakresie biologii komórkowej z Uniwersytetu w Kaiserslautern, wyniki badań
dowodzące, że DNA jest (być może) najważniejszym źródłem ultrasłabego
promieniowania komórkowego. Problemem bioinformacji zajmuje się także od lat
Instytut Medycyny Klinicznej i Eksperymentalnej w Nowosybirsku (Ultrasłabe
promieniowanie jako oddziaływanie międzykomórkowe). W 1982 fizyk R. Adey
odkrył, że system biologiczny reaguje na określoną częstotliwość fal o ściśle
określonym ultrasłabym zakresie intensywności (tzw. "okno Adey'a").
Od
ponad 22 lat prof. C.W. Smith (wykładowca na Wydziale Elektryczno-Elektronicznym
Uniwersytetu w Salford w Wielkiej Brytanii) prowadzi badania w dziedzinie
oddziaływań wzajemnych pól magnetycznych i elektrycznych z żywymi organizmami
(Biologiczne efekty słabych pól elektromagnetycznych). Podobne prace (z użyciem
aparatu BICOM) prowadzone są w Instytucie Patologii Eksperymentalnej, Onkologii
i Radiobiologii Ukraińskiej Akademii Nauk, oraz w Instytucie Atomistyki
Uniwersytetu Austriackiego w dziedzinie biofizyki (K.Torghele, B. Lipp, H.
Klima). Eksperymenty dowodzące przenoszenia informacji molekularnej za pomocą
aparatu BICOM przeprowadził także prof. dr. rer. nat. P.Ch. Endler z Instytutu
Ludwiga Boltzmanna w Grazu wraz z prof. C. W. Smithem oraz prof. dr. K.
Petzoldtem z Wiednia.
ZASADA DZIAŁANIA
BICOM
Zasada działania LublinTermin "terapia biorezonansowa (BRT)" został
stworzony w 1987 na określenie "terapii drganiami własnymi organizmu
pacjenta". Jej twórcą jest niemiecki lekarz dr Franz Morell, który po raz
pierwszy przedstawił możliwości jej zastosowania w 1977. Pierwszy aparat biorezonansowy
został skonstruowany przez inż. Rasche, zięcia dra Morella, i nazwany MORA. W
niemieckim Institut für Regulative Medizin (Regumed, dawniej: Brügemann
Institut) opracowano sterowane komputerowo urządzenie do diagnostyki i terapii
biorezonansowej pod nazwą BICOM (nazwa powstała od terminu
"Bio-Communication"). Przedstawicielem firmy Regumed i wyłącznym
dystrybutorem aparatów BICOM (wraz z oprzyrządowaniem) w Polsce jest od 1993
firma BIOMED-MONADITH z siedzibą w Poznaniu.
W
terapii biorezonansowej wykorzystuje się istniejące w organizmie człowieka (i
wokół niego) drgania elektromagnetyczne (biosygnały), które są nadrzędne w
stosunku do procesów biochemicznych i nimi sterują. Poza fizjologicznymi
(harmonicznymi) drganiami elektromagnetycznymi w organizmie człowieka istnieją
również drgania patologiczne (dysharmoniczne). Pierwsze z nich sterują
reakcjami chemicznymi, procesami rozwojowymi, regeneracyjnymi i koordynują
przemianę materii oraz wydzielanie hormonalne. Drugie zaś, odgrywają rolę
zakłócającą, wywołaną na przykład obciążeniem ustroju toksynami, zranieniami,
infekcjami, niewyleczonymi chorobami i szkodami jatrogennymi. Sumę biosygnałów
fizjologicznych i patologicznych określa się mianem drgań własnych organizmu
Pacjenta. Spektrum tych drgań rozciąga się od fal ekstremalnie długich aż po
bardzo krótkie. Ponieważ drgania własne organizmu mają naturę
elektromagnetyczną można je wychwycić, zarówno z powierzchni skóry, jak i z
tkanek oraz narządów, za pomocą specjalnych elektrod (efekt antenowy) i za
pomocą przewodu doprowadzić do urządzenia terapeutycznego. Terapeuta dysponuje
różnorodnymi, wielowarstwowymi elektrodami BICOM: ręcznymi i stopowymi,
stosowanymi do terapii podstawowej, jak i elektrodami: miękkimi, guzikowymi,
spiralnymi, żebrowymi i punktowymi.
Pole
magnetyczne elektrod jest niezwykle małe i służy jedynie przekazywaniu
informacji. Drgania te są przetwarzane dzięki nowoczesnej elektronice (aparat
BICOM) w drgania terapeutyczne. Biosygnały terapeutyczne przekazywane są z
powrotem z urządzenia do organizmu Pacjenta, przy czym częstotliwości
harmoniczne są sprzęgane dodatnio (dodatnie sprzężenie zwrotne) a
dysharmoniczne ujemnie, a więc inwertowane (ujemne sprzężenie zwrotne).
Działanie terapeutyczne przebiega nie w urządzeniu, lecz w samym organizmie
Pacjenta. Elektromagnetyczne pole Pacjenta reaguje natychmiast na dokładnie
dopasowany sygnał terapeutyczny i przekazuje do urządzenia BICOM zmieniony
wzorzec drgań. Proces ten powtarza ciągle w ciągu ułamków sekund. W ten sposób
patologiczne sygnały są w organizmie redukowane, a w końcu wygaszane. Dzięki
zabiegowi, fizjologiczne siły regulacyjne ustroju zaczynają prawidłowo sterować
procesami biologicznymi. Na skutek poprawy biofizykalnego stanu energetycznego
Pacjenta stopniowo dochodzi do poprawy procesów biochemicznych - normalizacji i
wyleczenia.
Główną
zasadą działania aparatu jest transformacja drgań BICOM-u na wzór
częstotliwości magnetycznej. Specjalny układ elektroniczny w aparacie
transformuje za pomocą maty modulacyjnej drgania terapeutyczne w magnetyczny
wzór częstotliwości. Przy tym informacje terapeutyczne mają taką samą jakość,
tak samo precyzyjny wzór, częstotliwości terapeutycznej, jak dane aparatu BICOM
na początku. Jaka jest wobec tego różnica? Jest to inna forma zjawiska, oparta
na tym samym wzorze częstotliwości terapeutycznej. Tak uzyskane pole
magnetyczne przenika organizm całkowicie i w pełni. Dociera do każdej,
najgłębiej położonej komórki, przenika kręgosłup, kości, stawy i chrząstki.
Dzięki swym niezwykłym właściwościom, aparat BICOM stanowi doskonałe, niezwykle
skuteczne rozwiązanie dla ostrych i przewlekłych schorzeń.
